son zamanlarda hangi KİTAPLARI neden aldım, neden KİTAP okuyorum?

kitap okumak size ferahlık getirir. evet, sonuna kadar buna inanıyorum. ne olursa olsun okuyun. size ferahlık getirir, yeni bilgiler katar, yeni hayatları görebilmemize olanak sağlar. eğer kitap okuma alışkanlığını henüz edinmediyseniz mutlaka bir-iki kitap ile buna başlamanız gerektiğine inanıyorum. bakın eğer şu bulunduğumuz yıllar içerisinde buna başlamazsanız ilerleyen teknoloji size bu imkanı hiç sağlamayacak.

evet doğru okudunuz. teknolojinin ilerlemesi aksine bizlere kitap almayı daha da kolaylaştırmış olsa da, insanlar kitaplardan daha da uzaklaşıyor. e-kitap denen bir furya ilerlemeye başlıyor, belki daha da ilerleyecek bilemiyorum. ama e-kitapları hiç kullanmadım hiç de kullanmayı düşünmüyorum. klasik olacak kesinlikle belki ama, gerçekten ben kitap kokusuna muazzam biçimde bağımlı biriyim. kitap kokusunu almalıyım, o sayfaları bizzat parmak uçlarımla çevirmeliyim. sayfalara küçük bir zarar gelmesin, yırtılmasınlar diye elimden geldiği kadar korumalıyım.

kitap okumak ayrıca hayal gücümüze gerçekten harikulade katkılar sağlar. ben uzun süredir Quentin Tarantino filmleri hariç bir film izlememekle beraber, televizyonda haber dahi izlemiyorum.çünkü artık ilgimi çekmiyorlar. neyse ki kendimi bu ilerleyen teknolojinin en azından bir kısmından uzak tutabildim. hayal gücümüze katkı sağlar, neden derseniz, örneğin kısaca düşünelim.

bir aşk romanı okuyoruz diyelim, ki aşkı gerçekten muazzam anlatan yazarlardan dinlemek gerek. böyle yapış yapış aşklar değil de gerçek aşkları anlatabilen yazarlar. orada televizyonda izlediğimiz gibi görseller karşımızda hazır değil. yani bunda görseli biz zihnimizde hazırlıyoruz. örneğin yazar iki yanyana olan aşığı anlatırken, bulundukları yere dair birkaç önemli detay veriyor ve siz hem o detayları zihninizde görselleştiriyorsunuz hem de eksik olan kısımları herkes kendi hayal gücüne göre tamamlamaya çalışıyoruz. bir puzzle gibi düşünebilirsiniz.farklı olan tarafı bunda eksik olan parçaları şahıslar kendi hayal gücüne göre oluşturuyor ve onları bir bir tamamlıyor. sizce de bu çok muazzam bir şey değil mi?

kitaplar bize bu dünyada yaşamamızı kaliteli biçimde sürdürebilmemiz için verilen en hoş hediyelerden biri olsa gerek. o yüzden bazen birinin doğum gününde, birine kitap almayı çok klasik ve banal

(banal:
* Herkesin kullandığı, herkesin anladığı.
* Bayağı, sıradan.)

bulanlara karşı bu sözüm. belki bir Tanrı veya başka bir güç bile bize bu dünyada kaliteli yaşayabilmemiz için kitapları hediye etmiş. bundan daha mükemmel bir hediye olabilir mi? hem de o kitabın hediye eden şahısta belli bir geçmişi varsa.

düşünsenize örneğin, yirmi-bir yaşındasınız(kendimden örnek veriyorum) yaklaşık on yıldır size ait bir kitap. eski olması bir yana, belli bir geçmişi var, çocukluğunuzdan bir anısı var. altını çizdiğiniz yerler veya altını çizmeye dahi kıyamadığınız(yine ben) sayfalar var. bu sayfaların bazısı yağmurda ıslanmış, bazısı yanınızda içtiğiniz bir çayın, kahvenin dökülen anısını saklıyor. hatta size önerim, böyle bir durum başınıza gelirse, o dökülen yere tam oraya bir not alın hemen. o günün tarihini, o anın saatini, dakikasını, saniyesine kadar oraya not alın. ama ne döktüğünüzü yazmayın. yıllar sonra belki bir gün açtığınızda onu anımsamaya çalışacaksınız. o anınızı. çok hoş bir şey değil mi gerçekten?

kitap insana hayal gücü kattığı kadar, gerçekten hoş anılar da biriktirmemizi sağlıyor. döktüğünüz şeyden dahi bir anı bırakmanıza imkan sağlıyor. şimdiki teknolojik aygıtlar öyle mi, biraz bir şey dökülse bozuldu mu diye tereddüt ediyor, mahvoluyoruz. elbette ben teknolojik aygıtlara düşman değilim, şuan sonuçta teknolojinin bir ilerleyişi sonucu bunu yazabiliyorum. veya telefonlar. ama konumuz bu değil işte.

belki bazı kitaplarda olabilir, son sayfasında kitaba dair notlar alabileceğiniz köşeler. mesela örneğin, okuduğunuz bir romanda çok etkilediğiniz bir cümleyi eğer o sayfaların altını çizmeye benim kadar kıyamıyorsanız, okuduğunuz kitabın son bir-iki boş sayfası da varsa, ki genelde benim denk geldiğim kitaplarda boş sayfalar gayet oluyor. bu sayfalara sıra sıra not alabilirsiniz. yine hatta tarih de atabilirsiniz. okuduğunuz tarihi atarsınız örneğin, etkilendiğiniz cümlenin bulunduğu yeri, bir sonraki kitabı elinize alışınızda bulabileceğiniz biçimde kendinize tarif edici örnekler bırakırsınız. örnek vermek gerekirse şu şekilde;

"26/05/2018 - Cumartesi:
68. sayfadaki ilk paragrafın son cümlesi."

kendinize bu tarz bir iz bırakırsınız ve yıllar sonra bu kitabınıza baktığınızda o etkilendiğiniz cümleyi veya kısmı yeniden okuyabilirsiniz. yaşamı güzelleştirmek gerek, böyle küçük şeyler hayatımızı daha güzel hale getirir. televizyonda izliyor olduğumuz şeyler önümüze konulan yemek gibi. evet genelde yemeği kendimiz seçebiliyoruz, hatta istediğimiz zaman yemeğimize ara verip istediğimiz zaman devam edebiliyoruz. ama kitap biraz daha yemeği kendisinin istediği gibi yapmak isteyenler için. kendinize has bir şeyler katabilmeniz için. kitap biraz daha sanatçılar için işte. içinde az da olsa sanatçı ruhunu barındıran insanlar için. kitaplar bu yüzden özeldir benim nezdimde.

(nezdinde

* Yanında.)

hayal gücümüzü geliştiriyor. kendimize bir sonraki yıllar için güzel anılar bırakabilmemize imkan sağlıyor. ve romandaki karakterler örneğin. birden fazla ve birbirinden farklı karakterin dünyasına misafir oluyoruz. onları yakından tanıyoruz. hatta şunu da görebiliyoruz. onlarda bir tutam kendimizden bir şeyler buluyoruz. mesela kitapta okuduğumuz bir karakter de hayat noktasında bizimle aynı yerde, birçok tercih arasında kalmış biri. tıpkı bizim gibi. sonrasında ne oluyor o bunların arasında bir seçim yapıyor, yani kısacası bize rehberlik yapıyor. bakın bu ne kadar hoş değil mi, okuduğumuz kitabın karakteri dahi bize rehberlik eden bir öğretmen gibi. 


televizyonda izlediğimiz karakterler genelde biraz daha gerçek yaşantıdan kopuk bana kalırsa. çünkü tvdeki karakterler genel olarak senaristler tarafından, en reyting getirilesi seçimi yapmak zorunda bırakılıyor. bakın ben burada senaristleri kesinlikle kötülemiyorum. aksine ülkemizde gerçekten en zor işlerden biri bu. ancak konunun dışında olmak istemiyorum. 

fakat kitaptaki karakterler bu konuda biraz daha şanslı, biraz daha özgür. çünkü kitaplar zaten diziler ve filmlere göre daha belli bir kesime hitap ediyor. o sebeple de böyle bir reyting kaygısı en azından diziler kadar çok olmuyor. daha çok gerçekçiliğe olanak sağlıyor kitaplar. 

kitaplar kısacası, özetle hayatımızı ve dünyamızı güzelleştiriyor. 

şimdi gelelim benim son zamanlarda almış olduğum kitaplara, henüz çok çok yeni olduğundan çoğuna başlayamadım zaten. fakat gerçekten araştırarak almış olduğum kitaplar. 

bunlardan biri EZGİ DURMUŞ 'un son kitabı olan İNTİHAR ORMANLARI. bu kitaba örneğin henüz tam bir başlangıç yapamadım. huzurlu bir an kovalıyorum. bir miktar da yağmurlu havaları bekliyorum. yanında kahve içilesi günleri arıyorum. fakat yine de tam başlayamasam da küçük bir başlangıç var elbette. ama küçücük... 

bunun dışında yakın zamanda dünya denilen gezegende bizlere muazzam eserler bırakan küçük iskender'den iki kitap. biri hasta hayat depoları olan, şahsen küçük iskender'e ait okuyacağım ilk kitap. bu eser ile küçük iskender'in ne kadar mükemmel yazmış olduğunu ve diğer şairlere oranla gerçekten net olarak görebildiğim bir özgünlük hali var. ikinci kitap ise, henüz başlamadığım, "kırık kadeh sineması iftiharla sunar". 

bunların dışında daha evvelden aldığım bir kitap, çok severek okuyor olduğum ALİ LİDAR'a ait olan, en son bastırmış olduğu "OLMAMIŞ KAHRAMAN EMEKLİSİ". şimdi bende şöyle bir durum var. kitapları ve dergileri gerçekten çok sevdiğimden. ne kadar uzun süre önce almış olsam da hep sonradan okuyabilmek için özellikle şiir kitaplarında yavaş yavaş okurum. hemen bitmesini istemiyorum. yaklaşık bir ay önce, yanlış hatırlamıyorsam ankara tren garı avm'den almıştım. oradaki nezih kitabevinden. genelde her seyahatimde, nezih kitabevinden bir veya iki kitap alırım. bir ritüel gibi oldu benim için. ritüel demişken ayrıca şunu belirtmek istiyorum, her ne kadar bu sözcüğü genel anlamda, hayatımızda sıklıkla, belli bir gelenek gibi yaptığımız şeyler için kullansak da, BÜYÜK TÜRKÇE SÖZLÜK ile kontrol ettiğimde şu anlamına ulaştım.

"rituel:

* Ayin.

birçok şey olarak düşünürdüm ama direk bu anlama geldiğini daha önceden hiç duymamıştım. BÜYÜK TÜRKÇE SÖZLÜK gerçekten sözcükleri net bir biçimde öğrenmemize çokça katkılar sağlıyor. özellikle yeni sözcükleri öğrenirken."

konudan sapmak istemiyorum dediğim gibi. ALİ LİDAR'ın en son bastırmış olduğu şiir kitabı. ve şiirlerin sanırım yüzde 80'ini okudum, gerçekten yirmi birinci yüzyıl şairleri arasında en sevdiğim kişi diyebilirim kendisi için. kendine has hoş bir tarzı var. bunu da her şiirinde net biçimde görebiliyoruz. aşkı da muazzam anlatıyor mesela şiirlerinde. kendisine bu güzel eserleri için buradan ayrıca teşekkür ediyorum. daha evvelden de, ALENGİRLİ ŞİİRLER isimli şiir kitabı ile tanımıştım kendisini, ne kadar hoş şiirler yazdığını ve hep yazacağını oradan fark etmiştim.

bu belirtmiş olduğum kitapları sanırım son bir ay içerisinde aldım hep, kütüphane gibi bir alışkanlığım çocukluğumdan bu yana hiç olmadığından, bir kitabı beğendiğim an direk satın alıyorum. ve yukarıdaki betimlemelerimden de anlamışsınızdır, kitapların benim için ayrı bir yeri var. ben onları okuyup öylece kütüphaneye teslim etmeye alışık değilim. o sebeple direk satın alıyorum. tabii size nasıl uygunsa o şekilde yapın bunu. okuyun her ne olursa olsun, hayatımız gerçek anlamda okudukça güzelleşiyor. şu büyük kalabalık şehirlerin gürültüsünden, iğrenç hava kirliliğinden sıyrılmamızı sağlıyor. sahi hava kirliliği bu kadar dünyayı sarmışken, nasıl oluyor da, okuyor olduğumuz kitaplarda bu hava kirliliğini fark etmiyoruz? 

tv dizilerinde biz her ne kadar istemesek de çevrenin kirlilği vs gözler önünde. ama bu güzel kitapları okurken bunu zihnimize bile pek getirmiyoruz. çünkü kitapları gerçekten hemen hemen hepimiz dünyanın kirliliğinden bir teneffüs olarak görüyoruz ve bunu yaşayabilmek için, negatiflikleri oldukça zihnimizin dışında bırakıyoruz.

daha birçok mükemmel kitaplar okuyacağımız ve daima yeni yazarları fark edebileceğimiz güzel günlere...

GRUP YORUM'u neden dinlememiz gerekiyor? // GRUP KIZILIRMAK neden bilinmeli?

sağ üst köşede, önceleri yalnızca bize kaliteyi sunan fakat uzun bir süredir maalesef kaliteli/kalitesiz bakmaksızın birçok şeyleri önümüze koyan bir kanalın amblemini görüyoruz.

 fotoğrafta eminim ki çoğunuzun tanıdığı, zamanında GRUP YORUM'da bulunan, ardından GRUP KIZILIRMAK solisti olan muazzam sese ve güzelliğe sahip İLKER AKKAYA.

kaliteyi daima desteklerim, zaten bu blog sayfamın amacı da kaliteyi gözler önüne serebilmek, bazı arka kalan, tüm topluluğa nüfuz edememiş önemli değerleri birkaç kez olsun hatırlamak. ben müzik dinleyince de şahsen kaliteli müzik dinlemeyi çabalayan biriyim. ülkemizde gerçekten mükemmel bir kaliteye sahip olan GRUP YORUM. Bu yazımın konusu. ben burada GRUP YORUM'un yaptığı sanatı hem paylaşamaya hem de övmeye geldim.

* mesela BÜYÜ şarkısı. gerçekten çok muazzam parçalardan, sözleri çok anlamlı. güzellik katıyor. bu grup ciddi anlamda şarkılarda sözden ziyade müziğe de fazlasıyla önem veriyor. bazı parçaları müziği için bile sırf dinleyebilirim. ya da bazılarını sırf sözleri için, çünkü, BAZI POP ŞARKILARINDA olduğu gibi, belli bir saçmalık sunmuyor.

*SEVDA TÜRKÜSÜ. ismi kadar hoş bir parça.

*bu zamanında vikipedi sayasında edindiğim bilgilere göre, 17. yüzyılda yaşamış olan sözleri GEVHERİ'ye ait bir ŞİİRDEN, şarkıya uyarlanmıştır. sözleri GEVHERİ'ye aittir. GEVHERİ. 17.yüzyıl. GEVHERİ. başka bir şey değil. 17.yüzyılda insanlar demek ki şiirlerde birbirini dağlara çağırabiliyormuş. buna 21. yüzyılda artık şaşırmamak, normal görmek, başka herhangi bir şey ile bağdaştırmamak gerek.

hatta şiiri de şurada paylaşmalıyım.

BAŞINA BİR HAL GELİRSE

Başına bir hal gelirse

Dağlara gel dağlara gel

Seni saklar vermez ele

Dağlara gel dağlara gel

Bu canım aşka düşeli

Aşk odu ile pişeli

Yeşil dağlar benefşeli

Dağlara gel dağlara gel

Rakibe miktarın bildir

Yanına civanlar uydur

Zamane dostundan yeğdir

Dağlara gel dağlara gel

Gevheri düşmüş dillere

Diyar-ı gurbet illere

Billahi vermem ellere

Dağlara gel dağlara gel"

*GEVHERİ*

GRUP KIZILIRMAK neden bilinmeli kısmına geçebilirim. herhalde en önemli nedenlerinden biri, bir defa solisti GRUP YORUMDAN çıkma. İLKER AKKAYA. ben henüz maalesef dün keşfettim. SPOTIFY sağ olsun. şarkılar rastgele ilerlerken denk geldim. böyle muazzam bir denk geliş. denk geldiğim parça da şu:

*ayrıca bilirsiniz ki bu parçayı GRUP YORUM da söylemiştir. çok da hoş söylemişlerdir onlar da, ama sanki ben GRUP KIZILIRMAK tarafından olan versiyonunu çok daha beğendim.

GRUP KIZILIRMAK konusunda da diğer parçalar için araştırmayı size bırakıyorum. keşfederek eminim ki güzel parçalara ulaşacaksınız. ben buldum. fakat yazıyı burada bitirmek istiyorum. ikinci soruma cevap vermekti yalnızca amacım. GRUP KIZILIRMAK neden bilinmeli, çünkü muazzam sanat yapıyorlar.

güzel şarkılarda buluşalım, şarkıların başka yerlere çekilmediği, güzel yerlerde...

neden EDEBİYAT DERGİLERİ okumalıyız peki?

* edebiyat dergileri bize gündemi sağlıyor. 

Gündemin gerek sosyal gerek de siyasi düşüncelerini görebilmek, farkedebilmek için, bize en büyük dayanaklardan biri edebiyat dergileridir. Bunu da bize mükemmel bir sanatla aktarır. Gerek içerisindeki öykülerde, gerek içerisindeki anılarda, gerek şiirlerinde. bir şekilde bunu bize aktarıyor. gündemi gazeteden, yancı TV haberlerinden veya internette son dakika haberlerinden fark etmektense, dergilerle görmeyi daha çok tercih ediyorum.

* kokuları harika.

benim için en büyük etkenlerden biri bu herhalde. gerçekten o koku beni etkiliyor. evet bir kitabı aldığım sırada, sayfalarını ilk açtığımda hemen kokusuna bakıyorum böyle insanlara farkettirmeksizin. hatta bende şöyle bir düşünce var ki, bir kitabın gerçekten kokusuna bakıyorsam, o kitabı gerçekten almak istiyorum demektir. kokusuna bakmadan özellikle kitabın her bir yanına bakarım. alt üst, bir yırtığı var mı diye.

kokusunu aldığım kitabı da genel olarak çok büyük bir aksilik olmaz ise satın alırım. çünkü kokusunu aldıktan sonra eğer o kitabı almazsam, ona ihanet etmiş gibi hissediyorum.

* yeni yetenekleri görebiliyoruz.

her yazı yazan insanın kitabı yok elbette. bu yazmayan insanların kalitesinin düşük veya yüksek olduğunu da göstermiyor tabii. aksine ben birçok kitabı olmayan şahısların yazılarına denk geliyorum dergilerde. ve denk geldikçe farkediyorum ki, bu harika edebiyat dergilerinde gerçekten mükemmel değerler saklı. dergileri eğer almasaydım, bu harika ve gerçekten beni bu dünyadan yadsıyan eserleri göremeyecektim.

bu yüzden de özellikle edebiyat dergiler okumanızı tavsiye ediyorum.

* beğendiğiniz yazarların farklı yazılarını da görebiliyorsunuz.

gerek beğendiğiniz yazarların gerekse de beğendiğiniz şairlerin güncel yazılarını da bu dergiler vasıtası ile okuyabiliyor, onların o yeni tatlarını alabiliyorsunuz.

* zaman zaman verilen güzel hediyeler.

bu güzel dergilerin içindeki hazine niteliğindeki eserler bir yana, bir de ek olarak mükemmel hediyeler veriliyor. bazı zamanlar bardak altlıkları, bazı zaman çıkartmalar. bazen posterler. hepsi de genel olarak gerek sinema dünyasından unutulmaz karakterler ya da unutulmaz yazarlara ait.

ÖNERDİĞİM DERGİLERE GELİRSEK:

-belli bir sıralama yapmak istemiyorum, çünkü genel olarak edebiyat dergilerimizin çoğu birbirinden hoş ve kaliteli. bunları a'dan z'ye sıralayacağım şuan fakat yalnızca bir artı özelliği olan dergiye ayırca değineceğim:

          kafkaokur, masa, kafa, ot. 

ot dergisini özellikle şu yönden beğeniyorum dergi haricinde, aynı zamanda bu dergi, ot cilt adı altında bir sayı dizi de çıkarıyor. ot cilt sayısı ile, kendi dergisine ait birkaç sayıyı bir arada topluyor. örneğin ben geçtiğimiz günler ot cilt 19. sayısını aldım. bunda da yanlış hatırlamıyorsam 3 veya 4  dergi sayısı bir aradaydı. fiyatı da gayet makul. yani normal şartlarda 3 dergiyi daha çok fazla fiyata alabilecekken, ot cilt sayısında birkaç dergiyi çok daha ucuz miktara almış oluyorsunuz. 

edebiyat dergileri ile, mutlu zamanlar geçirmeniz dileğim ile...

NAZIM HİKMET'in bahsettiği GÜZEL GÜNLER geldi mi, gelecek mi, nerede kaldı?

"Güzel günler göreceğiz ÇOCUKLAR
Güneşli günler göreceğiz.
Motorları maviliklere süreceğiz çocuklar
Işıklı maviliklere süreceğiz..."

NAZIM HİKMET'in muhteşem kaliteli aromalar bırakan şiiri, "güzel günler göreceğiz"in malum kısmının yorumlamasını yapmak istiyorum. bunu niye yapmak istiyorum, çünkü malum kısmını genel olarak belli bir biçimde anlayanlar var. fakat ben buna biraz daha farklı bir bakış açısı getirerek yorumlamak istiyorum.

"güzel günler göreceğiz", benim burada yalnızca konuşmak istediğim kısım bu. güzel günler. ben bunu siyasi kavrama çevirmeden, şu şekilde bir başlangıç yapmak istiyorum.

"belki de siz, güzel günlerinizi yaşamışsınızdır."

bakın yaşınız her ne olursa olsun, hayatta yaşayacağımız en güzel günü kimse bilemez, bu geçmişte olan bir gün de olabilir, o kadar güzel bir günü hiç yaşamayacak da olabiliriz. yani NAZIM HİKMET'in güzel günlerden kastının yalnızca ilk kısma odaklanacak olursak, buradan genel bir anlam çıkartmamız pek mümkün olmaz.

hangi siyasi anlayışı benimsersek benimseyelim, benim felsefeme göre, hiçbir rejim;

(rejim:
* Yönetme, düzenleme biçimi, düzen.
* Perhiz, diyet.
* Bir devletin yönetim biçimi.(burada belirtmek istediğim tanımı)
* Akarsu debisinin yıl boyunca gösterdiği değişikliklerin tümü.)

tüm insanlığı mutlu edemez. güzel günleri hep beraber görmemizin bu yüzden pek mümkün olduğunu düşünmüyorum. ben biraz realist bakıyorum açıkçası. bakın dediğim gibi, burada şunu özellikle belirtmek istiyorum ki. hiçbir REJİM. ben siyasetin, devletin vs çağlar öncesi bir ihtiyaç olarak ortaya çıktığından önceki anda yaşamak isteyenlerden biriyim. gerçek mutluluk, yani tam anlamıyla mutluluk kavramının ise siyaset öncesi çağlarda kaldığını düşünen biriyim. fakat şuan konumuz bu değil.

benim buraya kadar özellikle belirtmek istediğim şey, siyasetin bulunduğu herhangi bir rejimde tam anlamıyla güzel günleri tüm insanlığın görebilmesinin pek mümkün olmadığı. ben bunu sonuna kadar savunuyorum. buna da inanıyorum.

burada NAZIM HİKMET'in asıl anlatmak istediği güzel günler göreceğiz derken aslında şunu demek istiyor. "güzel günler DE göreceğiz." demek istediğim anlayabildiniz öyle değil mi? evet kötü günlerimiz geride kalacak ve zamanı geldiğinde güzel günler DE göreceğiz. fakat bunun da elbette bir sonu var. öyle veya böyle. ama elbette buna takılmamak gerek. önemli olan burada, güzel günleri görürken, o anın tadını çıkarmak. NAZIM HİKMET'in şiiri yazdığı sıralar aklında güneşli günleri görmek varmış. bu şiiri hapishane yıllarından önce mi sonra mı yazdığını bilemiyorum, hatta belki de hapiste de yazılmış olabilir. araştırmasını yapmadım. ama hapiste yazmış ise, bulunduğu durumun kurtuluşunu güneşli günlerle yansıtmış olabilir. yani bir ihtimal böyle düşünebiliriz en azından. herkesin güzel günleri farklıdır sonuçta. NAZIM HİKMET için de güzel günler kavramı bu.

şimdi ilk başlarda yazmış olduğum cümleye değinmek istiyorum. evet, belki de siz güzel günlerinizi yaşamışsınızdır. bakın hayatta bazen öyle güzel günler yaşarız ki, değil mumla, en iyi ışıklandırma sistemleri bile arasak, hatta güneş ışığı ile bile arasak bulamayız belki de. bu yüzden bundan kesinlikle emin olmalıyız ki. evet güzel günler göreceğiz. ben de buna inanıyorum. inanmak elbette güzel, inanmalıyız. ama bu sadece bir inanç, unutmayın.

şiirler daima realist bir bakış açısı ile yazılmak zorunda da değil. ki zaten öyle de olmalı. şiir bizi realist düşünmekten alıkoyabilmeli. hatta şöyle diyeyim. yer yer alıkoyabilmeli.

ne demiştim. bu bir inanç. dediğim gibi belki bir defa, güzel bir gün yaşayacaksınız. belki NAZIM HİKMET'in dediği gibi, güzel günler. hatta belki bu güzel günleriniz çokça olacak. ki umarım çokça olur. hepimiz daha güzel günler yaşarız. kimimiz yağmurlu havada güzel günleri yaşarız. kimimiz sevdiğimizin yanında bir damla göz yaşı dökerek güzel günleri yaşarız. herkesin güzel gün anlayışı farklıdır unutmayalım.

buraya kadar her şey güzel.

şimdi şiirdeki ilk dizeye tamamen bakalım. yukarıda ne demiştim. şiirler daima realist bir bakış açısı ile yazılmak zorunda değil. burada NAZIM HİKMET'in de böyle düşündüğünü hissediyorum.

"güzel günler göreceğiz ÇOCUKLAR."

kim bilir belki gerçekten bu kısmı çocuklara söylemiştir. belki onlara yalnızca umut vermek istemiştir kendisi. onları hayattaki gerçekliklerle yüzleştirmek istememiştir belki de. ne de iyi yapmış değil mi? bırakalım da gerçekten güzel günlere inansınlar. çünkü eğer gerçekten o güzel günlere inanırlarsa belki de onlar bu dünyayı daha güzel hale getirebilirler. ellerinden geleni yaparlar, o güzel günlere ulaşabilmek için. her zaman realist olmak çok da iyi bir şey değil. özellikle de çocuklara karşı. onlar hayal edebilmeli, umut edebilmeliler. güzel günleri görebilmenin umudu en çok da onlara lazım.

belki de NAZIM HİKMET bu şiiri yazdığında yaşı oldukça büyüktü ve orada son kısımda bulunan ÇOCUKLAR'dan kastı. gençlikti. gençliğe inandırmak istiyordu belki de. belki de motorları maviliklere sürmekten kastı başka şeylerdi. veya ışıklı maviler. kim bilebilir ki.

NAZIM HİKMET'in bu şiirinin ilk kıtası söz konusu ise, bana kalırsa tez bile yazılabilir. gerçekten buradan mükemmel anlamlar çıkarabileceğini düşünüyorum. burada alelade yazdım. sonuç olarak kendi blog sayfam ve dilediğim biçimde yazıyorum. bir rahatlığım var burada. kendime güzel göründüğünden gözümden kaçmadıkça hep küçük harfle başlarım ve değer verdiğim sözcükleri de büyük büyük yazarım. tıpkı NAZIM HİKMET yazarken de fark edildiği gibi.

gerek şiirlerine, gerek sevdalarına yazdığı mektuplarına, gerek kendisine, hem saygım hem de çokça sevgim var. o bize mükemmel şiirler bıraktı.

yarım bırakmak istiyorum bu yazıyı. belki günün birinde, gerçekten güzel günleri gördüğümüz zamanlar yeniden devam edilebilir bir yerlere. NAZIM HİKMET'e saygı ve sevgilerle.

başlığın cevabına realist olarak cevap vermem gerekirse, bu cevap yalnızca sizde saklı. sizin hayatınızda, güzel günleri görmüş de olabilirsiniz, hatta görmüş olmanıza rağmen daha çok görecek de olabilirsiniz. hiç görmeyip belki yarın görecek olabilirsiniz. ama yine de umut edin, unutmayın, NAZIM HİKMET'in dediği gibi:

güzel günler göreceğiz çocuklar...

SAW neden bu kadar ÖZGÜN olmayı tercih etti?

NEDEN?

özgün:
* Yalnız kendine özgü bir nitelik taşıyan, orjinal.
* Bir buluşsonucu olan, nitelikleri bakımından benzerlerinden ayrıve üstün olan. 
* Çeviri olmayan, asıl olan (metin).

neden özgün diyorum, çünkü gerçekten bu tanıma fazlasıyla uygun. bakın bir ürünün kaliteli olduğuna kesinlikle ben kendi düşüncelerimle karar vereme, bunun için belli bir bilgiye sahip olmamız gerekir ki, o da şuradaki yazımda mevcut.

ben kıyafet konusunda, toplumun belli standartlarında giyinmeyi kabul edemeyenlerden yalnızca biri olarak, uzun bir süre öncesinde bu konuda birçok arama yaptım. ilk başta ülkemiz içerisinde bulamadım, kendi tarzıma uygun ürünler yoktu. sonrasında aliexpress tarzı siteler vasıtası ile hemen hemen kendi tarzıma yakın ürünleri buldum diye düşündüm. ama yine de elbette içim rahat değildi, çünkü o tarz sitelerden önceden de alışveriş yapmış olduğumdan biliyorum ki, 3-4 hafta civarında bir sürede geliyor. (en azından bende genelde bu şekilde oldu, bulunduğunuz yere göre ve koşullara göre daha erken sürede gelme ihtimali de vardır elbette)

sonrasında durum böyle olunca o sitelerden almaktan vazgeçip yine kendi güzel ülkemde bir arayışa girdim. neyse uzun bir arayış sonrasında, neyse ki bu harikulade marka ile karşılaştım. sitesine girmemle, uzun süre o sitede bulunmam zaten bir oldu. kendi üretimleri, modelliği de genelde kendileri bizzat yapıyor hatta. neyse ben tabii bu ürünlerde şu sıralar belli bir indirim olduğunu da görünce, hiç zaman kaybetmedim ve açıkçası kendi tarzımı güzel ülkemde bu kadar uzun süre sonra görünce, dayanamayıp 4 farklı ürün sipariş ettim ve bir de yanında, şöyle bir kolye aldım.

net bir şekilde söyleyebilirim ki, gerek kargolama, gerek paketleme mükemmel. birçok siteden ürün alan biri olarak, ciddi anlamda bana göre en özenli olarak paketlemeyi yapanın da SAW markası olduğunu gördüm, buradan da özellikle çalışanlarına ve kurucularına bizzat teşekkür ediyorum.

web site adreslerini aşağıda zaten belirteceğim. ondan önce şunu belirtmeliyim ki, yazımın başında da belirtmiştim. kesinlikle bir ürünün kaliteli olduğuna net ve kusursuz biçimde kendim karar veremem. bunun sebebi de önceki yazılarımda mevcut. fakat özgün mü derseniz, gerek ülkemiz gerek dünya çapında kesinlikle kendine has bir özgünlüğe sahip olduğunu söyleyebilirim.

eğer siz de toplumda kendinizi, toplumun standartları olan kıyafetleri giyme konusunda zorluyorsanız ve kendinize uygun bir tarz arıyorsanız, kesinlikle SAW markasını tavsiye ederim. yazıyı çok uzun tutmak istemiyorum. aşağıda hemen ürünlere ait iki fotoğraf ve web site adresini paylaşacağım.

her ne olursa olsun daima güzel günler görün ve o günlerde daima üzerinize YAKIŞTIRACAĞINIZ kıyafetleri giyin. sağlıcakla. mutlulukla. güzellikle. aşkla.

daha fazlası için: www.saw.com.tr

bir zamanlar hollywood'da MÜKEMMEL OLMUŞ MU?

*QT: Quentin Tarantino
*TAT KAÇIRACAK, KEYİF BOZACAK: spoiler

"AŞAĞIDA OKUYACAĞINIZ DEĞERLENDİRME, TAT KAÇIRACAK KEYİF BOZACAK ŞEYLERİ BULUNDURMAMAK ÜZERE TARAFIMCA HAZIRLANMIŞTIR. ÇÜNKÜ BEN DE BİR QT SEVER OLARAK, FİLMİN MÜZİKLERİNİ BİLE ÖNCEDEN DİNLEMEDİM, YALNIZCA FİLMDE DUYABİLMEK İÇİN..."

bu film QT* tarafından, genel olarak ayak fetişistlerine özel olarak yapılmış bir film gibi. kadınlar için erkek ayağı, erkekler için de kadın ayağını bolca görebilirsiniz. ayak fetişiniz var ise ve QT filmlerine karşı özel bir ilginiz varsa, bu filme özellikle gitmeniz gerektiğini düşünüyorum. elbette yalnızca ayak fetişistleri düşünülmemiş demek isterdim ama, ayak fetişistlerinin çokça düşünüldüğünü belirtmeden geçemeyeceğim.

bunun dışında, 69'lar Hollywood'unu bilen veya bu hususta herhangi bir bilgiye sahip değilim. Yalnızca atmosfer açısından gerçekten Amerikan rüyasını hoş bir biçimde yansıtmış olduğu kanısına vardım ben filmi izlerken. zaten ben bu filmi genel olarak sanatsal açıdan değerlendirmek istiyorum özellikle. çünkü genel QT filmlerinde alışık olduğumuz kanlı sahneleri çokça görebileceğimizi söyleyemem. elbette ki var, ama örneğin bir kıyaslama yapacak olursam kill bill filminde/serisinde olduğu kadar kesinlikle değil. ya da the hateful eight.

oyunculuklara kısa kısa değinmek istiyorum. al pacino bu filmde konuk oyuncu tarzında böyle, çok görünen bir karakter değil. yani oyunculuk açısından çok değerlendirmek istemiyorum. örneğin hani, şu sahnedeki repliği mükemmeldi, şu sözü söylediği an yaptığı hareketler, bakışları muazzamdı tarzında bir şey belirtemem. çünkü o tarz bir diyalog içerisinde kendisini pek göremedim. ya da belki de benim sanat anlayışıma göre göremedim. diyaloglar açısından değerlendirmek gerekirse, kesinlikle en beğendiğim karakter leonardo di caprio oldu. gerek diyalog, gerek diyaloglarda yaptığı hareketleri, elini, kolunu, yüzünü kullanışı bana muazzam geldi, filmin en çekici yanlarından biri de bu oldu benim için. çok ileri bir yaşta değil elbette 44 yaşında. ama çok genç de sayılmazdı. yaşına göre vücudunu çok zorlayabilecek sahnelere girdiğini söyleyemem. ama kalitesini kesinlikle bu filmde yansıtmış olduğunu net biçimde söyleyebilirim. brad pitt filmde de leonardo di caprio'nun dublörünü oynadığından dolayı özellikle dövüş sahnelerinde daha çok etkindi ve diyaloglarda leonardo di caprio ne kadar mükemmel geldiyse, dövüş sahnelerinde de brad pitt tam o şekilde mükemmeldi. dövüş sahnelerinden kastım, dövüş sahnesi evet, izleyenler bilecektir. çok fazla yok. ama olan sahnelerde kesinlikle iyiydi. yapmacık bir hava yoktu, en azından ben göremedim. margaret qualley ismini daha önce sinemada çok duyan bir değildim. sinema ile de genel olarak ilgilenen biri değilim açıkçası, zaman zaman, özellikle QT filmleri olduğu zaman mutlaka izlerim. fakat onun dışında dediğim gibi ilgili değilim. muhtemelen de bu ismi duymama sebebim bu eksikliğimden olabilir. evet margaret qualley kesinlikle çok iyi oynadı. TAT KAÇIRACAK, KEYİF BOZACAK* bilgi sunmak istemiyorum kesinlikle. fakat zaten bu fragmanda da açıktı. margaret qualley ile brad pitt'in bulunduğu bir araba sahnesi vardı. küçük bir kesit. işte o sahnede özellikle muazzam oynadı. margot robbie filmde sharon tate karakterini canlandırsa da, açıkçası ben onu da oyunculuk açısından muazzam biçimde yer aldığını söyleyemem. çünkü genel olarak o da filmde kendisini genel anlamda zorlayacak sahnelerde bulunmadı ve diyalog açısından da yine çok da muazzam bir oyunculuk sergileyemedi çünkü bu tarz bir imkanı da olmadı. QT, filmde kendisini çok ön planda göstermemiş diyebilirim. bu da beni üzen bir kısım oldu açıkçası. yalnız yine fragmanda çok küçük de olsa görünen bir sinema salonunda bulunduğu sahne vardı, orada özellikle ayaklarına odaklanılması muazzam olmuştu diyebilirim. tabii QT farkı, bir yerlerde ortaya çıkmalı.

kamera kullanımında, özellikle araba sahnelerindeki kamera kullanımlarını çok beğendim. gerçekten bana kalırsa arabanın içinde yolculuk yapanlardan biriymişçesine bir hava içerisine aldı beni. sizlerde de bunun olabileceğin düşünüyorum. özellikle de bu sahnede genel olarak müzikler yer alıyor. istisna olan bazı sahneler hariç genel olarak araba sahnelerinde müzikler mevcut.

müzikler demişken de filmde gerçekten çokça müzik kullanılmış. müzik kulağımın çok mükemmel olduğunu söyleyemem ama, müzikler o dönemi yansıtması açısından bence güzel seçilmiş. mükemmel müzikler kesinlikle değildi bana göre, ama dönem açısından düşündüğümde gayet iyiler. fakat bunca müzik kullanmak yerine daha çok diyaloglara yer verilse bence çok daha iyi olabilirdi. diyaloglarda genel olarak leonardo di caprio'ya yoğunlaşılmış ve filmi bana göre leonardo di caprio sırtlamış gibi geldi ve beraberinde brad pitt, o da malum dövüş sahnelerinde. QT farkını görebileceğimiz o diyaloglar, kanlı sahneler maalesef bu filmde çokça yok. belli sahneler dışında. QT izleyenler kesinlikle bilirler ki, özellikle reservoir dogs ve the hateful eight filmindeki diyaloglar muazzamvariydi.

bu filmde QT farkını en net görebileceğimiz yer kamera açıları ve ayaklar. ayaklar QT için bir vazgeçilmez. bu filmde de bunu kesinlikle ortaya koymuş hemen hemen birçok sahnede mevcut. zaten özellikle ayak fetişistlerinin gitmesi gerektiğini söylemem de bu yüzden. onlar için bir şölen olacaktır.

puanlama kesinlikle yapmak istemiyorum. ben yalnızca filme dair yorumlarımı, izlenimlerimi, elimden geldiği kadar en TAT KAÇIRACAK, KEYİF BOZACAK şeyler olmadan anlatmak istedim. ki bunu yaptığımı da kesinlikle düşünmüyorum. QT severlerin gitmesi gerektiğini düşünüyorum bu filme. Önceki 8 filmi izlemiş biri olarak söylemem gerek ki, (Kill Bill filmi vol1-vol2 olsa da bir film olarak değerlendiriliyor) sanki QT havası gerçek anlamda çok yok gibi. Ben o önceki filmlerdeki havayı burada alamadım. tabii yukarıdaki belirtmelerim dışında. Ama gittiğim için elbette pişman değilim. çünkü dediğim gibi ben burada TAT KAÇIRACAK, KEYİF BOZACAK şeyleri anlatmadım, onlar içerisinde elbette beni tatmin eden sahneler oldu. siz de gidince eminim çokça seveceğiniz sahneler ve diyaloglar olacaktır.  fakat sizden tek dileğim beklentinizi o 8 filmin getirisinin üzerine katlayarak koymamanız. biraz düşürün hafif de olsa. o şekilde gittiğiniz takdirde beklentiniz karşılayacağını düşünüyorum.

güzel günler dilerim.