yağmurda şemsiye açan mısın yoksa ıslanan mı?

şimdi elbette ki yağmurun yağış hızına göre bu durum değişiklik gösterir. bahsettiğim sağanak yağmur altında şemsiye açmak ya da açmamak durumu değil. bahsettiğim durum, hani böyle ıslatsa da, sırılsıklam yapmayacak yağmurlar altında şemsiye açıp-açmama durumu. tabii bir de buna mecazi anlamda da değineceğim. 

kendi adıma cevap vereceğim, yağmur çok hızlı olmadıkça değil şemsiye açmak, kapüşon bile kullanmayı tercih etmem. yağmurda ıslanmak da biraz keyif meselesi, zevk meselesi, hatta şans meselesi. evet, şans meselesi. her yağan yağmurda şemsiye açanları pek şanssız görüyorum. zira yağmur da bizler için. bazen ıslanmak gerekir diye düşünüyorum. bazı yağmurlarda ıslanmalı insan, ıslatılabilmeli bazı yağmurlar tarafından. her yağmurda şemsiye açılmasını şöyle yorumluyorum; "hiçbir zorluğa gelememe durumu." elbette istisnalar hariç, gerçekten önemli bir ziyaret, buluşma durumu olabilir, üstüne dikkat etmek istersin doğal olarak. ancak bu ve benzeri durumlar dışında yağmurdan bu kadar saklanmayı da ben yağmura karşı saygısızlık olarak görüyorum. belki bazı insanlar bu düşüncemi "bu kadar ince düşünme" diye geçiştirecekler, ancak ben yağmurda ıslanmanın oldukça doğal, norma uygun, olağan bir durum olarak görüyorum.

yukarıda da belirttiğim üzere, benim asıl norm dışı bulduğum durum, her yağmurda şemsiye açmak. yağmur başlı başına standart, olağan bir doğa olayı iken, yağmurdan ıslanmak, hatta yer yer sırılsıklam olmak, neden çokça tuhaf karşılanıyor anlayabilmiş değilim. sırılsıklam olmak evet sağlık açısından çok da iyi bir durum olmayabilir, ama olur, aniden yağmura yakalanır, sırılsıklam olabiliriz. yanımızda hep şemsiye bulunduramayız sonuçta. yağmurda ıslanmanın keyfine varmalı, hayattaki bir çok durumdan keyfe varmak gibi.

şimdi de biraz mecazi anlamda, her yağmurda şemsiye açanlardan bahsetmek istiyorum. nedir bu yağmurda şemsiye açmanın mecazı; her kötü duruma karşı, bir kaçma arzusu, bir negatifleşme hali. bu tür insanlar maalesef ki, hiç beklemeksizin, gardını almak adına, hemencecik şemsiye açarlar. nasıl açarlar şemsiyeyi?

hile yaparlar, hile ile o durumdan sıyrılmaya kurtulmaya çalışırlar. velev ki bu yağmurdan hile şemsiyesiyle kurtulamadılar, o zaman da hemen farklı yollara başvururlar. örnek vermek gerekirse, yapılacak bir iş üzerinden düşünelim. bir işi yapabilecek 2 kişi var. örneğin o iş a kişisine ait, ancak a kişisi o işten kurtulmaya çabalamak adına, kendisini "gerizekalı" gibi lanse ederek, işini b kişisine yüklemeye çalışıyor. hayatın birçok alanında bu ve bunun gibi a kişilerini görmeniz mümkün. yolda yürürken, herhangi bir alışveriş kuyruğunda ve daha birçok yerde bu gibi insanları görmeniz mümkün.

işte bu tam olarak yağmurda şemsiye açma durumu. ancak bazı insanlar da vardır ki şemsiyeyi ne zaman açacaklarını bilmezler ya da hiç şemsiye açmazlar. o kadar şemsiye açmazlar ki, artık bu yağan yağmurlar adeta bir sağanak gibi üzerine gelir. hangi şemsiyeyi açmaya çalışırsa çalışsın zorlanacaktır, iş işten geçmiştir. hayatın zorluklarından sırılsıklam olmuş b kişisi intiharın eşiğine gelmiş bile olabilir artık.

nedir bunun çözümü, nasıl daha doğru şekilde yağmurda yürüyebiliriz? ya herkes kendi yağmurunda ıslanıp, o durumdan keyif çıkarmaya çalışacak ya da ortada bir şemsiye açılacak ise, herkes aynı şemsiyenin altında olacak ki, şemsiyesiz olan kişiler sağanak yağmur altında kalmasın.

güzel yağmurlar altında, yürüyebilmek dileğiyle.